No tectonic shift in ‘state land being vested in the Republic’

President Mahinda Rajapaksa’s repeated claim, (pronounced with appropriate gravitas most recently to Al Jazeera), is that Sri Lanka does not exhibit authoritarian or dictatorial tendencies as it holds regular elections at which his government is comfortably elected into power. Unitary nature of the State never disputed Predictably, the recent elections to the Northern Provincial Council was held out as the classic illustration of this liberality; yet, the government scheme behind holding these elections to appease powerful voices over the Palk Straits in the same breath as it tries to practically confine the reach of that electoral victory is amusing if it was not so disingenuous. The Supreme Court’s ruling last week on an otherwise innocuous matter concerning the jurisdiction of a Provincial High Court in the issuing of a quit notice under the State Lands (Recovery of Possession) Act No 7 of 1979 (as amended) is of singular interest in that regard. The Court’s pronouncements on the ‘unitary nature of the state’ invite critical scrutiny in the factual context of this case which concerned a jurisdictional matter involving the operation of a decades old law. Indeed, it must be said quite strongly that past precedents of the Supreme Court on the nature of power given to Provincial Councils by the 13th Amendment never disputed the unitary nature of the state. Neither did those judges contest the fact that State land continued to be vested in the Republic, or that the President was empowered to make grants and dispositions of state land or that the Provincial Councils only have the legislative competence to administer, control and utilise state land. These are obvious provisions of the 13th Amendment, evident on the face of that amendment itself. Misconceptions regarding the 2003 Lands Bill The question that arose in earlier instances, most notably in the Lands Bill in 2003, calls for some mention given misconceptions that have been deliberately created on the nature of that proposed amendment. In late 2003, the then United National Front (UNF) Government placed a Bill titled “Lands Ownership” before Parliament with the aim of “providing for the disposal of the ownership of lands by the transfer of ownership of State lands to citizens of Sri Lanka; for the removal of certain restrictions attached to grants and transfers made under the Land Development Ordinance (Cap. 464) and the Land Grants (Special Provisions) Act, No 43 of 1979…” The Bill was successfully challenged in the Supreme Court on the principal objection that it had been referred to Parliament without being first referred to every Provincial Council duly established under the Constitution and was therefore inconsistent with Article 154(g) 3 of the Constitution read with item 18 of List 1 of the Ninth Schedule (the “Provincial Council List) Appendix 11. Interestingly for the purposes of this discussion, one argument placed before Court was that the President of the Republic is constitutionally vested with the power to “make such grants and dispositions of land and immovable properties vested in the Republic”[Article 33(d) of the Constitution] but that Clause 8 of the Bill would have the effect of compelling the President to abide by a decision made by the Minister of Lands. This was contended to amount to an infringement of Article 33(d) read with Article 3 and 4(b) of the Constitution. The offending clause therefore had to be passed only with a two thirds majority of Parliament but also after being put before the people at a Referendum. This argument which was upheld by the Supreme Court (SC/SD No 26/2003, 10.12.2003), in fact, buttressed the authority of the Centre vis a vis the Provincial Councils, rather than vice versa. The Bill was then withdrawn from the Order Paper of Parliament. No wildly adventurous notion of devolved powers The point is that, rather than propounding some wildly adventurous notion of devolved land powers as is sought to be mischievously propagated by rabble rousers now, the Determination in the Lands Bill was only notable in its insistence, (similar to later precedents), that the technical condition of the Provincial Councils giving approval to draft laws dealing with subjects coming under their purview should be complied with. It is this aspect that did not find agreement with the three judge Bench of the Supreme Court last week. It was held firstly, that in instances where State land is required by the Central Government in a Province, consultation between the Centre and the Province does not imply concurrence on the part of the relevant Provincial Council. It only means that there would be conference between the Central Government and that Provincial Council to enable them to reach some agreement. Secondly, the term ‘advice’ in Item 18 of List 1 of the Ninth Schedule (the “Provincial Council List) Appendix 11 (“alienation or disposition of state land within a Province to any citizen or any organisation shall be by the President on the advice of the relevant Provincial Council in accordance with the laws governing the matter” vide section 1:3 of Appendix 11), was held not to imply binding advice based on the omission of the word ‘only’ before the words ‘…on the advice of the relevant Provincial Council….’ Unseemly posturing by nationalists In a general sense, this judgment marks the narrowing down of the consultative process contemplated by the 13th Amendment between the Centre and Provincial Councils in respect of dealing with state land. Yet it does not reflect a tectonic shift in ‘state land continuing to vest in the Republic’ notwithstanding bold headlines to that effect and somewhat unseemly posturings by nationalists. In a strictly legal sense, it needs to be viewed within those confines. The danger is of course, the political uses that this decision may now be put to. Grandstanding on the part of the Centre will only, from a long term point of view, disprove the very boast of this Presidency that the holding of those provincial council elections is an irrefutable sign of Sri Lankan democracy. Dispelling complicity in attacks on minorities At another level, President Rajapaksa’s interview with Al Jazeera would leave even a largely open-minded observer feeling bemused if not bewildered. His disconcerting claim that attacks by racist mobs on religious minorities had been provoked by alleged incidents of rape of (supposedly Sinhalese) children is one illustration. The central issue in Sri Lanka is the undeniable state protection afforded to such attackers while the police look idly on. This is a phenomenon not seen in any of these ‘other countries’ where a system of investigations, prosecutions and judicial scrutiny swings into action, as imperfect as sometimes this may be. In contrast, the Sri Lankan state structure encourages such attacks by its silence if not complicity in such happenings. It is this perception that needs to be effectively tackled if a vastly skeptical international audience is to be persuaded otherwise. Krishali Pinto Jayawardana

Biofuels Industry strong arms Governments at UN Food Security conference

Press release 11 October 2013 ROME, Italy – Today Civil Society movements blamed Governments negotiating on biofuels at the Committee on World Food security for defending the interests of the biofuels industry rather than the interests of people pushed into hunger by biofuel policies. They refused to endorse the recommendations on biofuels as any references to Human Rights, links with food price spikes and land grabbing have been systematically refused. Governments acknowledged that biofuels crops compete with food crops and influence food prices but did not have the courage to recommend any action to stop this. The domination of pro biofuel countries in talks has resulted in decisions heavily favorable for biofuels expansion. Governments who spoke expressing strong misgivings have largely been ignored. "Small scale food producers have spoken powerfully here about the reality they are confronted with every day: that biofuels crops compete with their food production, for the land they till and for the water that sustains them. They called on this assembly to take action to defend the right to food from the impacts of biofuels; instead the recommendations overwhelmingly defend the interests of the biofuels industry and legitimise violations of the right to food." In June the High Level Panel of Experts (HLPE), on the request of the CFS, released its report on biofuels policies to inform the negotiations. The report clearly concluded that there is a link between the energy policy and food security and that biofuels have been a key driver behind steep food price spikes and food price volatility in recent years. Other independent research such as by the European Commission has confirmed such findings. Estimates suggest about six million hectares of land in sub-Saharan Africa is already controlled by European biofuel companies and about 293 land grabs covering more than 17 million hectares worldwide have been reported due to biofuels. On Monday more than 80 civil society organizations sent a letter to CFS members warning that the current recommendations would fail to uphold the Right to Food or stop hunger caused by biofuels. ### [1] The CFS serves as a forum in the UN System for review and follow-up of policies concerning world food security. Civil Society participates at the CFS through the largest international mechanism of civil society organizations seeking to influence agriculture, food security and nutrition policies and actions. [2] The mandate and spirit of the reformed CFS is to create a body that includes all countries and stakeholders. A Global Strategic Framework rooted in the Right to Food is at the heart of the reformed CFS and provides clear guidance to coordinate actions on food security and nutrition. The HLPE provides scientific and knowledge-based analysis to inform governments on priority issues. [3] Open Letter on Biofuels in the CFS www.csm4cfs.org/news/open_letter_on_biofuels_in_the_cfs-139/ [4] Civil Society intervention after the CFS Biofuels Decision Box is adopted www.csm4cfs.org/news/civil_society_intervention_after_cfs_biofuels_decision_box_adoption-151/

Memorundam on War IDPs and land Grabbing in Sri lanka

Memorandam on war id ps and land grabbing from pajoininghands

Kalpitiya Land grabbing in Sri lanka

Massive land grabbing legally?

Ask Minister Dayashritha to stop cutting Trees in the plantations

July 9, 13, Colombo. As the civil society groups engaging in protection of the environment in Sri Lanka, we are shocked to see the news that the State Resources and Enterprise Development Ministry decided to chop down and sellnearly 70,000 trees on Government-owned plantations, to pay the unpaid EFP and ETF dues. These trees are mostly located in the stream catchments and they serve for controlling soil erosion and acting as the habitats for the remaining wild animals”. Removal of old trees may be necessary, however they should be done without damaging to the nature. Plantation sector is responsible for most of the tree felling in Sri Lanka during the British colonial period. Unless the remaining forests are saved, soil in the hill country will be totally damaged and further earth slides are highly possible in the future. We believe that these trees should not be cut down for any reason. We have seen that some people have suggested doing an EIA for this activity. However, we have seentotal violation of the EIA procedure in Sri Lanka in the past few years and we don’t not expect any unbiased decision even if the EIAs are conducted. We stress that these trees are not responsible for non-payment of the EPF and ETF and it is fundamentally wrong to cut trees in the plantations to pay such dues. Therefore, we demand Mr. Dayashritha Tissera, Minister of State Resources and Enterprise Development to immediately reconsider this decision and find other ways to pay the debt of the plantations rather than getting revenge from the remaining trees in the estates for the management failures. We also demand the Central Environmental Authority to intervene and stop such practices before the country is leading to the devastations such as what happen in India during the last month. We appeal to His Excellency the President to intervene in this issue and stop unwise acts of these authorities and politicians and stop the nation facing serious environmental consequence in the near future. Joint Statement which prepared by Hemantha Withanage.

Plantation workers demand their land rights at Deltota in Sri Lanka

MP Yogarajan Condamn the government's activities

அரசாங்கத்தின் அராஜக செயலை கண்டிக்கிறார் யோகராஜன் எம்.பி. பல்­வேறு கார­ணங்­களினால் தமது சொந்த இடங்­களில் இருந்து இடம்­பெ­யர்ந்து அக­தி­க­ளாக எண்­ணற்ற கஷ்­டங்­க­ளுக்கு முகம் கொடுத்து தமிழ் மக்கள் இன்று தமது வழி­பாட்­டுத்­த­லங்­க­ளையும் இழந்து கட­வு­ளையும் தற்­கா­லிக இடங்­களில் வைக்கும் துர்ப்­பாக்­கிய நிலைக்கு தள்­ளப்­பட்­டுள்­ளார்கள். இந்த நிலை­மை­யா­னது மிகவும் வேத­னை­ய­ளிக்­கி­றது என்­கிறார் ஐக்­கிய தேசிய கட்­சியின் நாடா­ளு­மன்ற உறுப்­பினர் ஆர். யோக­ராஜன். நல்­லி­ணக்­கத்­தையும் சமத்­து­வத்­தையும் பற்றி நாள்­தோறும் பேசி வரும் இந்த அர­சாங்கம் தமிழ் மக்­களின் உணர்­வு­களை மதிக்­காமல் இவ்­வாறு தான்­தோன்­றித்­த­ன­மாக நடந்து கொள்­வது ஏன் எனவும் அவர் கேள்வி எழுப்­பு­கின்றார். கொழும்பு, கொள்­ளுப்­பிட்டி, பூமா­ரி­யம் மன் ஆலயம் அகற்­றப்­பட்­டமை தொடர்பில் கருத்து தெரி­வித்த போதே அவர் இதனை தெரி­வித்தார். இது தொடர்பில் அவர் மேலும் தெரி­வித்­த­தா­வது, 80வரு­டங்­க­ளுக்கு மேலாக பழைமை வாய்ந்த வர­லாற்று சிறப்புக் கொண்ட கொள்­ளுப்­பிட்டி பூமா­ரி­யம்மன் ஆலயம் அவ்­வி­டத்­தி­லி­ருந்து அகற்­றப்­பட்­டுள்­ள­மையால் அப்­ப­குதி வாழ் தமிழ் மக்கள் மிகுந்த வேத­னை­ய­டைந்­துள்­ளார்கள். இது போன்ற செயற்­பா­டு­களால் இனங்­க­ளுக்­கி­டையே எப்­படி நல்­லி­ணக்­கத்தை ஏற்­ப­டுத்த முடியும். அபி­வி­ருத்தி என்ற போர்­வை­யி­லேயே அர­சாங்கம் இன்று பூமா­ரி­யம்மன் கோவிலை அகற்­றி­யுள்­ளது. அதே இடத்தில் ஒரு புத்­த­வி­காரை இருந்­தி­ருந்தால் அப்­படி செய்­தி­ருப்­பார்­களா? எனவே அந்தக் கோவிலை அதே இடத்தில் வைத்தே அபி­வி­ருத்திப் பணி­களை செய்ய முடியும் ஆனால் அதனை செய்­யா­துள்­ள­மைக்கு வேறு கார­ணங்கள் இருக்க வேண்டும். தமிழ் மக்கள் அர­சாங்­கத்தின் அபி­வி­ருத் திப் பணி­க­ளுக்கு எதி­ரா­ன­வர்கள் அல்ல. அவ்­வா­றான பணி­க­ளுக்­காக பல தியா­கங்­களை செய்­த­வர்கள் எனவும் கூறினார். Source from Veerakesary-23.06.2013

Albion Estate people live in the Store Room for three year in the hill country of Sri Lanka, still not resettled,

மூன்று வரு­டங்­க­ளாக களஞ்­சி­ய­சா­லையில் வாழ்ந்து வரும் எல்­பியன் தோட்ட மக்கள் அக்­க­றை­யீ­ன­மாக நிர்­வா­கமும் அர­சி­யல்­வா­தி­களும் (அக்­க­ரப்­பத்­தனை நிருபர்) அக்­க­ரப்­பத்­தனை பிளான்­டேசன் கம்­பெனி நிர்­வா­கத்­திற்கு உட்­பட்ட எல்­பியன் தோட்­டத்தின் ஆட்லோ பிரிவில் ஏற்­பட்ட லயன் அறை தீயி­னை­ய­டுத்து பாதிக்­கப்­பட்ட ஆறு குடும்­பங்­களை சேர்ந்த 20 க்கும் மேற்­பட்ட தோட்டத் தொழி­லா­ளர்கள் கடந்த மூன்று வரு­டங்­க­ளாக தோட்­டத்தின் பழைய களஞ்­சி­ய­சா­லை­யி­லேயே தற்­கா­லி­க­மாக தங்­க­வைக்­கப்­பட்ட நிலையில் வாழ்ந்து வரு­கின்­றனர். 2010 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 16 ஆம் திகதி எல்­பியன் தோட்­டத்தின் ஆட்லோ பிரிவின் லயன் அறை ஒன்றில் ஏற்­பட்ட திடீர் தீ விபத்தில் 12 லயன் அறைகள் முற்­றாக எரிந்து சாம்­ப­லா­கி­ய­துடன் தோட்டத் தொழி­லா­ளர்­க­ளது உடை­மை­களும் சம்­ப­லா­கின. இச்­சம்­ப­வத்தை அடுத்து பாதிப்­புக்­குள்­ளான 12 குடும்­பங்­களும் தோட்­டத்தின் பழைய களஞ்­சி­ய­சா­லையில் தற்­கா­லி­க­மாக தங்­க­வைக்­கப்­பட்­டன. எந்த வித­மான அடிப்­படை வச­தி­களும் இல்­லாத மேற்­படி களஞ்­சி­ய­சா­லையில் கடந்த மூன்று வரு­டங்­க­ளாக வாழும் இவர்­க­ளுக்கு தோட்ட நிர்­வா­கமோ அல்­லது அர­சியல் வாதி­களோ வீடு­களை அமைத்து கொடுக்க எந்த நட­வ­டிக்­கையும் எடுக்­க­வில்லை என தொழி­லா­ளர்கள் தெரி­விக்­கின்­றார்கள். கடந்த சில வாரங்­க­ளாக பெய்­து­வரும் கடும் மழை கார­ண­மாக தொடர்ந்து இங்கு தங்­க­வைக்­கப்­பட்­டுள்­ள­வர்கள் பாரிய அசௌ­க­ரி­யங்­க­ளுக்கு முகம்கொடுத்து வருவதாகவும் குறிப்பிடுவதுடன் தமக்கான குடியிருப்பு வசதிகளை ஏற்படுத்திக்கொடுப்பதற்கு தகுந்த ஏற்பாடுகளை மேற்கொள்ளுமாறும் வேண்டிநிற்கின்றனர். Source from Veerakesari-25.06.2013

People who are still not allowed to resettle in Mugamali have been suffering for Habitats.

மீள்குடியேற அனுமதிக்கப்படாத முகமாலை மக்கள் தங்கியிருக்க இடமின்றி நடுத்தெருவில் தவிப்பு [ செவ்வாய்க்கிழமை, 18 யூன் 2013, 08:37.16 AM GMT ] கிளிநொச்சி- பளை பிரதேசத்தில் ரயில் பாதையில் தங்கியிருந்த முகமாலை பிரதேசத்தில் மீள்குடியேற அனுமதிக்கப்படாத கிராமங்களைச் சேர்ந்த மக்களை ஒருவார காலத்தினுள் வெளியேறுமாறு பணிக்கப்பட்டுள்ள நிலையில் மாற்றிடமின்றி தாம் நடுத்தெருவில் விடப்பட்டிருப்பதாக மக்கள் குற்றம்சாட்டியிருக்கின்றனர். முகமாலை- அம்பளைவளை, இந்திராபுரம் போன்ற யுத்தம் நடைபெற்ற சில பிரதேசங்களில் கண்ணிவெடி அகற்றப்படாமையினால் மக்கள் மீள்குடியேற அனுமதிக்கப்படவில்லை. குறித்த பிரதேசங்களில் 1996ம் ஆண்டு இடப்பெயர்விற்கு முன்னதாக சுமார் 100ற்கும் மேற்பட்ட குடும்பங்கள் வாழ்ந்துவந்தன. இந்நிலையில் தற்போது பெரும்பாலான குடும்பங்கள் யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி மாவட்டங்களின் பல பகுதிகளில் உறவினர், நண்பர்கள் வீடுகளில் தங்கியிருக்கும் நிலையில் சுமார் 35வரையான குடும்பங்கள் தற்போது பளை பிரதேசத்திலுள்ள ரயில் பாதையில் தங்கியிருக்கின்றனர். இவர்களை ஒருவார காலத்தினுள் அப்பகுதியை விட்டு வெளியேறுமாறு பணித்துள்ள அதிகாரிகள் வடக்கிற்கான ரயில் பாதை அமைப்பு பணிகள் நடைபெற்றுவரும் நிலையில் இது தவிர்க்க முடியாததெனவும் கூறியிருக்கின்றனர். எனினும் மக்களுடைய பிரதேசங்களில் கண்ணிவெடிகள் அகற்றப்படாமையினால், மீள்குடியேற்றத்திற்கான அனுமதி மறுக்கப்பட்டிருக்கின்றது. இந்நிலையில் உறவினர், நண்பர்கள் வீடுகள் கூட இல்லாத நிலையில் மக்கள் எங்கு செல்வதென தெரியாத நிலையில் உள்ளனர். மேலும் தமது சொந்தப் பிரதேசங்களில் மீள்குடியேற்ற அனுமதி வழங்கப்படாத நிலையில், தற்காலிகமாக நீண்டகாலம் வாழ்ந்துவந்த பிரதேசங்களிலிருந்து வெளியேற்றும் அதிகாரிகள் பொறுப்பாக தமக்கான மாற்றிடங்களை வழங்கவில்லையென குற்றம்சாட்டியுள்ளனர் மக்கள். அத்துடன், தம்மை அதிகாரிகளும், பொறுப்புவாய்ந்த அரசியல்வாதிகளும் நடுதெருவில் விட்டிருப்பதாக குற்றம்சாட்டியுள்ளதுடன், முகமாலை பிரதேசத்தில் மீள்குடியேற்றத்திற்கு அனுமதிக்கப்பட்ட பகுதிகளில் உள்ள அரச காணிகளில் தம்மை தற்காலிகமாகவேனும் தங்க வைப்பதற்கான ஏற்பாடுகளை அதிகாரிகளும், அரசியல்வாதிகளும் மேற்கொள்ளவேண்டும் என கோரிக்கை விடுத்திருக்கின்றனர். இதேவேளை மீள்குடியேற்றத்திற்கு அனுமதிக்கப்படாத அல்லது கண்ணிவெடியகற்றப்படாத பகுதி என கூறப்படும் மேற்படி அம்பளைவளை, மற்றும் இந்திராபுரம் ஆகிய கிராமங்களில் எழுதுமட்டுவாழ் பகுதியூடாக வரும் சில கும்ல்கள் நுழைந்து பெறுமதியான மரங்கள், மற்றும் கைவிடப்பட்ட காவலரண்களிலுள்ள மரங்கள், இரும்புகள் போன்றவற்றை எடுத்துச் செல்வதாகவும் தெரிவித்துள்ளனர். அவர்கள் எவ்வாறு அந்தப் பகுதிக்குள் செல்கின்றனர் என கேள்வியெழுப்பியுள்ள மக்கள் அந்த விடயம் குறித்தும் அதிகாரிகள் நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும் எனவும் கோரிக்கை விடுத்துள்ளனர். source from Tamilwin.com

We want our land, people from six villages of Mullaithivu handed over the Petition to the Divisional Secretary

எமது நிலம் எமக்கு வேண்டும்: முல்லைத்தீவில் 6 கிராமத்தைச் சேர்ந்த மக்கள் வெலிஓயா பிரதேச செயலரிடம் மகஜர் கையளிக்க ஏற்பாடு [ செவ்வாய்க்கிழமை, 18 யூன் 2013, 01:39.21 PM GMT ] முல்லைத்தீவு கரைத்துறைப்பற்று பிரதேச எல்லைக் கிராமங்களில் வாழும் தமிழ் மக்கள்,தமது பூர்வீக நிலங்களை தருமாறு கோரி முல்லைத்தீவு மாவட்ட பிரஜைகள் குழு தலைமையில் வெலிஓயா பிரதேச செயலருக்கு மகஜர் கையளிக்கவுள்ளதாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. கொக்கிளாய் கிழக்கு, கொக்கிளாய் மேற்கு, கருநாட்டுக்கேணி, கொக்குத்தொடுவாய் வடக்கு, கொக்குத்தொடுவாய் மத்தி, கொக்குத்தொடுவாய் தெற்கு ஆகிய கரைத்துறைப்பற்று பிரதேச செயலர் பிரிவுக்குட்பட்ட கிராமங்களில் வாழும் தமிழ் மக்கள் சார்பில் கையளிக்கப்படவுள்ள மேற்படி மகஜரில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளதாவது, மேற்குறித்த ஆறு கிராமங்களிலும் வசித்துவரும் மக்களில் 90 வீதமானோர், கொக்கிளாய் வாவிக்கு மேற்கு பக்கமாகவுள்ள (அநுராதபுரம் மாவட்டத்துக்குட்பட்ட 9 சிங்கள கிராமங்களை ஒருங்கிணைத்து, முல்லைத்தீவில் 2011ம் வருடம் வெலிஓயா எனப்பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டு தனிச் சிங்களப் பிரதேசமாக்கப்பட்டுள்ள பகுதியாகும்.) தமது பூர்வீக நில புலங்களில் நெற்செய்கையை தமது வாழ்வாதாரத் தொழிலாக மேற்கொண்டு வந்துள்ளார்கள். விவசாய செய்கையே இந்த மக்களின் வாழ்வின் சாரமும், வாழ்வின் ஆதாரமுமாகும். பரம்பரை வழித்தோன்றலாக தமது பூர்வீக நிலபுலங்களில் உழுது, உண்டு, உழைத்து, மகிழ்ந்து வாழ்ந்திருந்த தாம், 1983ம் வருடம் ஏற்பட்ட கலவரங்களினால் எல்லைக் கிராமங்களில் ஏற்பட்ட அச்சம் மற்றும் அசாதாரண நிலைமைகள் காரணமாக தமது வாழ்விடங்களை விட்டு வெளியேறி, மாவட்டத்தின் ஏனைய பிரதேசங்களிலும், மாவட்டத்துக்கு வெளியேயும் வாழ்ந்து வந்ததாகவும், 2008-2009ம் வருடங்களில் சிறீலங்கா அரச படைகளால் மேற்கொள்ளப்பட்ட வன்னி மீதான இறுதி யுத்தம், தமது இயல்பு வாழ்க்கையை முற்றிலுமாக சிதைத்தது மட்டுமல்லாமல், மாவட்டத்தை விட்டே தம்மை வெளியேறச்செய்ததாகவும் வருத்தம் தெரிவித்துள்ளனர். யுத்தம் முடிவுக்கு வந்த பின்னர், 2012 ஜனவரி 19 அன்று முல்லை.கரைத்துறைப்பற்று பிரதேச செயலர் பிரிவில் மீளக்குடியமர தமக்கு அரசு அனுமதி வழங்கியதோடு, தமது விளைநிலங்கள் கபளீகரம் செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும் கவலை வெளியிட்டுள்ளனர். வெலிஓயா எனப்பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டு தனிச்சிங்கள பிரதேச செயலர் பிரிவாக்கப்பட்டுள்ள பகுதிக்குள், தமது 2590 ஏக்கர் விவசாய விளை நிலங்கள் (நெற்செய்கை காணிகள்) அகப்பட்டுள்ளதாகவும், இதுவொரு திட்டமிட்ட நில அபகரிப்பெனவும் அவர்கள் தெரிவித்துள்ளனர். முன்னாள் பிரதமர் சிறீமாவோ பண்டாரநாயக்கவினால் தமது காணிகளுக்கு வழங்கப்பட்ட சட்டரீதியான காணி அனுமதிப்பத்திரங்கள் தம்மிடமிருப்பதாகவும், எனவே தமது நிலம் தமக்கே வேண்டுமெனவும் அவர்கள் குறித்த மகஜரில் தெரிவித்துள்ளனர். Source from: Tamilwin.com

Land Circular on Northen IDP issue

Land circular english from paraajan

Colloquium on Land Issues of Kalpitiya Area

Kalpitiya land grabbing research report 07.05.13 from paraajan

The colloquium on land issues of kalpitiya area was held on 07th May 2013 at Sri Lanka Foundation Institute in Colombo. National Fisheries Solidarity and Praja Abhilasha Network have organized the Colloquium . Kalpitiya Islands Dwellers,Catholic Priests,Nons, Buddist monks, Civil society organizations, International Non Government Organizations and Media personals have taken part at the colloquium. At this special event, Kalpitiya Island dweller explained their grievances and was able to show a documentary to prove the land grabbing in the Kalpitiya Islands. NAFSO conducted a field survey on “Land Grabbing of sustenance lands belong to Kalpitiya Island Inhabitants in Kalpitiya islands” last 3 months and compiled a report with the survey findings. This was an in depth study and follow up action of International Fact Finding Mission, NAFSO/Praja Abhilashi and Food Sovereignty Network of South Asia conducted. In the year 2012/3 Pesticide Action Network in Asia and Pacific conduct a survey on socio, economic, political and environmental impacts on land grabbing in 10 Asian countries. NAFSO involve to study one such sites, Kalpitiya tourism zone and it’s impact on people’s livelihoods, food sovereignty, and land and water rights in Sri Lankan context. The survey findings on socio, economic, cultural political and environmental impact on island communities are clearly show the difficulties faced by those people at present as well as the forthcoming adverse effects of the fisher communities, unless immediate remedial measures are not being implemented. However, all these are not visible in main stream media and not in the public domain for dialogue. Only visible is the plans with high investments and the dream of earning dollars from foreigners who would come to our country in the future. The policy makers, politicians and the supports to the dream of “Wonders of Asia” would become reality only through booming tourism industry. The small producer farmers, other food producers, such as small scale fisher people who depend on sea, lagoon and coast will not be important in this dream. Those people are no more viable economic contributors to become that dream a reality. All those people should sacrifice their livelihoods, land, water, coast, lagoon, their homes and all those these small producers having for the luxurious life of the foreigners and the economic gains of the politicians and the investors. Unless, the concern people come forward and say this is a criminal act, those small food producers as well as those who depend on their food production will be no more as they may starve, malnourished and eventually die. If we are really see this terrific realities and we keep blind eye to these injustices and continue repeating what government say day by day, “We are now closer to the Wonders of Asia”, we should say, Get Ready to answer to Future Generations of the Country. Because, we saw the destruction and we did not have the courage to open our mouth as we are fear of that. If we have the courage to open our mouth and say, this is not the development and this is destruction to the people, please come and talk. Take a stand against these injustices. Take bold action against the violation of human rights of people. We are talking about the economic, social and cultural rights of the island communities, also right to food, right to livelihood, right to life of them. Objectives of the Colloquium: 01) Awareness of the Kalpitiya tourism Zone and the adverse effects of the same on island communities, 02) Highlight the realities of fisher people in the islands and how their life is threatened and livelihoods are in danger, 03) Sharing the worries of the Women and the children who are threatened their future from tourism. 04) The adverse impacts on bio diversity, pollution of water bodies and destroy them. 05) Building up the National strategy to face the destructive actions of tourism and to address people’s issues.